تور آثار هنری در اینستاگرام!
یک هنرمند خوشنویس از ایده نمایش مجازی آثار هنری‌اش در اینستاگرام، واکنش مردم به این کار و مشکلات مربوط به برپایی نمایشگاه در گالری‌های بزرگ سخن گفت.
به گزارش خبرنگار بخش هنرهای تجسمی ایسنا، فراگیری شبکه‌های اجتماعی مختلف و استقبال مردم از حضور در آنها، فرصتی را در اختیار هنرمندان قرار داده تا آثارشان را بدون دردسر و زحمت‌های مربوط به برگزاری نمایشگاه، با دیگران به اشتراک بگذارند و به‌صورت آنلاین نظر مخاطبانشان را دریافت کنند.
بیشتر گالری‌های تهران در مناطق شمالی شهر قرار دارند و این موضوع باعث شده که مخاطبان نمایشگاه‌هایی که در این گالری‌ها برپا می‌شوند، محدود و از قشر خاصی باشند. در این شرایط، شبکه‌های اجتماعی و صفحه‌های شخصی هنرمندان، این فرصت را به‌وجود آورده‌اند که مردم از هر طبقه اجتماعی بتوانند آثار هنری را به‌صورت آنلاین در تلفن همراهشان ببینند و درباره آنها اظهار نظر کنند.
شایان پیمانی - خوشنویس و نقاش - یکی از هنرمندان جوانی است که چند وقت پیش تصمیم گرفت آثار هنری‌اش را در صفحه شخصی خود در اینستاگرام به نمایش بگذارد. پیمانی متولد سال 1365 است و تا کنون در چند مسابقه استانی نقاشی و خوشنویسی برگزیده شده است.
او در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا از ایده برپایی نمایشگاه‌های مجازی در اینستاگرام و واکنش‌های مخاطبانش درباره نمایش آثارش گفت.
***
از چه زمانی کارهایتان را در شبکه‌های اجتماعی و اینستاگرام به اشتراک می‌گذارید و این ایده چگونه به ذهنتان رسید؟
چندماه پیش با صفحات دیگر هنرمندان آشنا شدم و این فکر به ذهنم رسید که کارهایم را در فضای مجازی به اشتراک بگذارم.
این کار چه تأثیری در شناختن هنر شما و افزایش تعداد سفارش‌هایتان داشته است؟
قطعا برای هنرمندان جوانی که مجال هنرنمایی نداشته‌اند و اول راه هستند، بهترین روش برای شناساندن خودشان، همین شبکه‌های اجتماعی هستند. وقتی در این شبکه‌ها آثار با کیفیت و عیار بالا ارائه شوند، قطعا حجم سفارش‌های مردم هم بالا می‌رود.
آیا صفحه‌های شخصی در شبکه‌های اجتماعی می‌توانند محیط خوبی برای ارائه هنر باشند و آن‌طور که باید و شاید هنر را به مردم معرفی کنند؟
در محیط فعلی جامعه، وجود شبکه‌های اجتماعی و گروه‌های هنری مجازی باعث شده که این شبکه‌ها بستر مناسبی برای ارائه آثار هنری و شناساندن هنرمندان خوبی باشند که کمتر نام آنها مطرح شده است.
درباره بازخوردها و واکنش‌های این اقدام بگویید.
اثر هیچ هنرمندی بدون نقص و ایراد نیست و این خصوصیت هنر است که انتها ندارد. آثار من هم از این قضیه مستثنی نیست و قطعا منتقدان زیادی دارد، ولی برخورد مردم با آثارم خوب بوده و توانسته‌ام حس خوبی را به آنان منتقل کنم و فکر می‌کنم انتقال احساس زیبا به بیننده، وظیفه یک هنرمند است.
ورودتان به دنیای هنر و گذراندن دوره‌های خوشنویسی چگونه بود؟
پدرم یکی از نقاشان و سازندگان ساز در خراسان جنوبی بود. من از کودکی با رنگ و قلم انس داشتم و زیر نظر پدرم، حمید پیمانی، نقاشی را به‌صورت جدی از سن هفت سالگی شروع کردم. بعد از پایان تحصیلاتم در سال 1383 به کلاس‌های انجمن خوشنویسان بیرجند رفتم و از محضر اساتیدی مانند اسماعیلی و محمدرضا صفوی بهره بردم و در سال 1385 با اخذ مدرک ممتاز از انجمن خوشنویسان ایران فارغ‌التحصیل و عضو رسمی این انجمن شدم.
تا کنون در چه سبک‌هایی کار کرده‌اید و دلیل انتخاب این سبک‌ها چه بوده است؟
به‌دلیل علایق شخصی‌ام در نقاشی، رشته رنگ روغن و سبک رئالیسم را انتخاب کردم و چون معتقدم رئالیسم سبکی قابل لمس برای مردم است، سعی کردم موضوع بیشتر آثارم را از واقعیت‌های زندگی مردم زحمتکش ایران انتخاب کنم.
خوشنویسی و هنر چه تأثیری در زندگی شخصی و حرفه‌ای شما داشته است؟
هر هنری به‌طور کلی می‌تواند در زندگی هر فردی از افراد جامعه تأثیر زیادی داشته باشد. دید یک هنرمند نسبت به جامعه اطرافش قطعا با افراد عادی جامعه متفاوت و روح هنرمند، حساس و آسیب‌پذیرتر است. فکر می‌کنم دلیل این موضوع، احساسات و عواطف هنرمند است که باعث شده بتواند به جزئیات بپردازد و مشکلات جامعه را دقیق‌تر ببیند.
آیا امروز که به نقطه قابل قبولی در خوشنویسی رسیده‌اید، می‌توانید از این هنر درآمدزایی کنید؟
متأسفانه به‌صورت یک منبع درآمد ثابت در جامعه کنونی، خیر.
به‌طور کلی بحث اقتصاد هنر در ایران و ارتزاق هنرمندان از هنرشان را چطور ارزیابی می‌کنید؟
در جامعه امروز به هنر به‌عنوان یک شغل درآمدزا نمی‌توان تکیه کرد. هنرمندان معروفی هستند که درآمدهای زیادی دارند اما به‌طور کلی در جامعه‌ای که بیشتر مردم درک درستی از هنر و آثار هنری ندارند و ارزش یک کار هنری را به راحتی تشخیص نمی‌دهند، درآمدزایی از هنر، کار بسیار مشکلی است و همان‌طور که می‌بینید بیشتر هنرمندان نامی کشور در زمان حیات، زندگی کاملا ساده‌ای داشته‌اند.
در میان سفارش‌هایی که می‌گیرید مردم بیشتر به چه متن‌ها، شعرها و شاعرانی علاقه دارند؟
در این مورد کاملا سلایق متفاوت است ولی شاعران بزرگی مانند خیام، سعدی، مولانا، حافظ و همچنین سیمین بهبهانی، فریدون مشیری، احمد شاملو، سهراب سپهری و ... بیشتر مورد علاقه مردم هستند. خوشبختانه در این زمینه، متن‌های دارای مفاهیم قوی و خوب از سوی مردم انتخاب می‌شود.
خودتان به چه اشعار و شاعرانی برای کار توجه بیشتری دارید؟
سعی کرده‌ام از شعر بیشتر شاعران ایرانی استفاده کنم اما بیشتر به مفهوم شعر نگاه می‌کنم تا خود شاعر، چون در بعضی مواقع شاعران معاصر هم شعرهای قابل ستایشی دارند که نمی‌توانم آنها را نادیده بگیرم. همچنین از شاعران بومی استان خراسان جنوبی که از جمله بهترین شاعران بودند مانند حکیم نزاری و ابن حسام خوسفی نیز استفاده می‌کنم.
تا کنون چند نمایشگاه از آثارتان برگزار شده است؟
هنر، شغل اصلی من نبوده و به‌دلیل مشغله کاری متأسفانه موفق به برگزاری نمایشگاه‌های انفرادی متعددی نشده‌ام ولی در سال‌های اخیر سعی کرده‌ام بیشتر به این موضوع بپردازم. اردیبهشت‌ماه سال 93 اولین نمایشگاه انفرادی‌ام را در رشته رنگ روغن در بیرجند برپا کردم که با استقبال خوبی از سوی مردم روبه‌رو شد. همچنین می‌خواهم در سال 1394 یک نمایشگاه خوشنویسی در بیرجند برگزار کنم.
مشکلات مربوط به برگزاری یک نمایشگاه در گالری‌های تهران یا شهرهای دیگر چیست؟
اولین موضوعی که فکر یک هنرمند را برای برپایی نمایشگاه در شهرها و گالری‌های بزرگ مشغول می‌کند، بحث‌های مالی است. گالری‌های بزرگ کشور هزینه‌های سنگینی را از هنرمند می‌گیرند و این به یک دغدغه بزرگ برای هنرمندی که نگران فروش آثارش در نمایشگاه است، تبدیل می‌شود که آیا خواهد توانست این هزینه را با فروش آثارش جبران کند یا خیر.