خانه هنرمندان در شهر جدید صدرا به منظور بالا بردن سطح کیفی و فرهنگی این شهر جدید تعریف شده که یکی از جدیدترین پروژه های معماری علیرضا تغابنی می باشد.

به گزارش گالری آنلاین به نقل از آرل، شهری که به واسطه‌ی نزدیکی به شهر بزرگ شیراز در ایران عملاً به خواب‌ شهر تبدیل شده است. بنا به این دلیل، پروژه‌هایی با تم فرهنگی در یکی از محورهای اصلی شهر تعریف شده‌اند. برای رسیدن به این منظور بار فضاهای عمومی و تعاملی در این پروژه بسیار پررنگ در نظر گرفته شده است. این مسأله به دلیل قرارگیری سایت در کنار یک پارک عمومی و در تراز پایین‌تر از آن، اهمیت بیشتری یافت به این ترتیب که امکان شکل‌گیری فضاهای عمومی متنوع‌تری برای پروژه ایجاد می‌کرد.

با مطالعه این وضعیت به این نتیجه رسیدیم که مسئله این پروژه هم‌نشین شدن چهار فضا/سناریوی عمومی است که هر یک ویژگی‌های فضایی متفاوتی را طلب می‌کنند. ما سعی کردیم تا قطعیت مرز میان بیرون و درون پروژه را لغو کرده و طیفی میان فضای باز و بسته تعریف کنیم. اکستریور از سویی فضای تعاملات هنرمندان را در خود جای می‌دهد و از سوی دیگر پلازایی قابل دسترس برای مردم پارک است. اولی در عین عمومی بودن و گشودگی فضایی، می‌بایست خلوتی برای طفره رفتن از نظارت ایدئولوژیک قدرت می‌بود، یعنی فضای عمومی نسبتاً محصور، نظارت‌گریز و آزادی‌دهنده را برای جمع‌های چندنفره و کوچکتر مثل گروه‌های تئاتر یا موسیقی که تمرین هم می‌کنند و دومی پهنه ای دموکرات و تماماً پذیرنده در اتصال با پارک که احتمالاً مردم عادی برای پیک‌نیک و تفریح به آن رجوع کنند. درون پروژه نیز، فضاهایی آزاد و منعطف را طلب می‌کرد تا صحنه‌ای برای رویدادهای متنوع و پیش‌بینی ناپذیر باشد و به روح غیرقابل برنامه‌ریزی هنر احترام بگذارد. فضاهایی آزاد که دانه‌های بسته‌ای همچون آمفی‌تئاتر و کلاس‌ها را در خود شناور نماید. پلازای مردم‌پذیر و عمومی، پلازای نظارت‌گریز تجمع هنرمندان، دانه‌های بسته عملکردی و فضای مابین رویدادی، چهار جزئی هستند که فرم پروژه آنها را در کنار یکدیگر گرد می‌آورد.

به منظور یکپارچگی سازه، فرم و عملکرد سه هسته ی اصلی ساختمان که شامل دو آمفی تئاتر و قسمت آموزشی هستند به این ترتیب تعریف شدند که به صورت سه عنصر سازه ای از زیرزمین به بالا امتداد می یابند و در طبقه اول فضای گالری ها را تعریف می-کنند و با شکل دادن به عملکرد های اصلی ساختمان تمام اجزای ساختمان به صورت یک کل یکپارچه با هم ترکیب می شود. به عبارتی سلول‌های بسته‌ی طبقه زیرین در دیاگرام پروژه، فضاهای بسته و محدودِ برنامه‌ی پروژه را پوشش می‌دهند و فضاهای سیال، نیمه‌باز و بدون مرز طبقه‌ی اول گالری‌ها و فضاهای رویداد محور پروژه را شامل می‌شوند. قالب بندی این عناصر سازه‌ای بتنی که کل پروژه را تعریف می‌کنند با استفاده از سازه‌ای آجری است که به روش اجرای طاق سنتی آجری و دیوارهای باربر آجری اجرا می‌شود و پس از بتن‌ریزی و برداشتن این سازه‌ی آجری بافتی از آجر روی سطوح بتنی ایجاد می‌شود. استفاده از این روش به لحاظ هزینه ‌ای نیز با توجه به هزینه‌ی بالای قالب بندی با استفاده از چوب، فلز، قالب‌های پلی‌یورتان و ... بسیار کمتر بوده و به ساخت‌پذیری پروژه کمک می‌کند.