نسرین فروغی‌آذر کارشناس طراحی دوخت و مدرس دانشگاه جامع علمی کاربردی گفت: از کودکی به دلیل علاقه‌ای که داشتم با دوخت لباس آشنا شدم و برای مصرف شخصی یا اطرافیان لباس‌هایی آماده می‌کردم. پس از ورود به دانشگاه کار را به صورت جدی‌تری ادامه داده و چند نمایشگاه لباس برگزار کردم و پس از آن یک موسسه فرهنگی هنری را با مجوز وزارت ارشاد راه‌اندازی کردم.
سال 85 تدریس در دانشگاه علمی-کاربردی بروجرد را آغاز کردم و آن زمان با توجه به کم بودن این رشته در دانشگاه‌ها و کیفیت بالای آن در دانشگاه‌های موجود، بازخورد خوبی داشت. اما بعداً این رشته در دانشگاه‌ها زیاد شد و کیفیت آموزشی پایین آمد.
ارتباط دانشگاه با صنعت یک موضوع واجب است و اگر چنین ارتباطی نباشد، آموزش هیچ فایده‌ای ندارد. واحدهای عملی باید در کارخانه‌ها انجام شود نه تئوری تا دانشجو کاملاً با کاربرد آن‌ها آشنا شود، اما این اتفاق نیفتاده است. دانشجویان ما اصلاً با خط تولید آشنا نیستند. آن‌ها در طول چند سال تحصیل در هنرستان، کاردانی و کارشناسی فقط اصول شخصی‌دوزی را یاد می‌گیرند، در نتیجه زمانی که وارد تولید می‌شوند نمی‌توانند کار کنند. آن‌ها نه مدل موردپسند جامعه را می‌شناسند نه با خط تولید آشنا هستند. دروس کارگاهی دانشجویان به معنی واقعی باید در کارگاه تولیدی برگزار شود، نه اینکه در یک کلاس کوچک چند چرخ خیاطی بگذارند که به تعداد دانشجویان هم نیست. در این کلاس‌های شلوغ هم دانشجو نمی‌تواند به درستی کار کند و هم استاد نمی‌تواند به همه دانشجویان رسیدگی کند. کمبود امکانات یکی از دلایل کمبود بازدهی این رشته است.
زمان کارگاه‌ها کم است و جواب‌گوی کل کار نیست، در نتیجه دانشجو به آموزش‌های مکمل در خارج از دانشگاه هم نیاز دارد. از هر 30 نفری که هر ترم در این رشته تحصیل می‌کنند شاید فقط 5 نفر از آن‌ها مهارت پیدا کرده و وارد این کار شوند. این موضوع یا به دلیل نبود امکانات است یا خود دانشجو به این کار علاقه ندارد.
دانشگاه در بخش تئوری خوب عمل می‌کند، اما در بخش عملی اصلاً خوب نیست. حتی گاه جزوه‌هایی که تدریس می‌شوند در زمان حاضر بدون استفاده هستند و در عوض دروس ضروری وجود ندارد. بعضی از درس‌هایی که الان در این رشته تدریس می‌شود همان چیزی است که خود من در سال 77 آن را آموزش دیدم.
برای آموزش مولاژ سعی می‌کنم مطالبم به روز باشد و با ترکیب جزوه‌های قدیمی و کتاب‌های جدید ترجمه‌شده تدریس می‌کنم. سعی می‌کنم به‌روزترین اطلاعات را استفاده کنم ولی در نهایت باید مطابق سرفصل‌ها پیش برویم.
به نظر من باید بین درس‌ها هم ارتباط بیشتری برقرار شود و به عنوان مثال وقتی دانشجو در یک ترم دو درس دوخت و طراحی لباس را دارد باید هر دو را با هم ادغام کرده و از دانشجو بخواهیم طرح خود را به کارگاه دوخت آورده و الگوسازی و دوخت آن را انجام دهد تا ببیند آن طرح اصلاً قابل اجرا هست یا نه.
دروس دانشگاهی باید به‌روزرسانی شوند و برای اینکه نتیجه خوب و قابل قبولی از دانشگاه‌ها به دست آید باید یک بررسی دلسوزانه انجام شود.

منبع : هنرآنلاین