در حاشیه نمایشگاه «بر مدار ایهام» مطرح شد
شهین وطینی: «هر اثر، یک ایستگاه موقت است؛ نه مقصد»
نمایشگاه انفرادی نقاشیهای شهین وطینی با عنوان «بر مدار ایهام» از ۱۹ اردیبهشتماه در گالری بزم تهران گشایش یافته است.
در این نمایشگاه، ۱۴ اثر در ابعاد عمدتاً بزرگ، در معرض دید علاقهمندان هنرهای تجسمی قرار گرفته است. وطینی که در دو دهه اخیر، حضوری مستمر و پُررنگ در فضای هنرهای معاصر ایران داشته، در گفتوگویی از ایده، روند شکلگیری و نگاه فلسفی نهفته در این مجموعه سخن گفته است.
او در بخشی از این گفتوگو، در پاسخ به پرسشی درباره هدف و رویکرد این مجموعه بیان داشت: «پرداختن به مفاهیمی چون هویت، ایهام در بازنمایی واقعیت و رابطه انسان با طبیعت، انگیزه اصلی من در گردآوری این مجموعه بود. ایده اولیه زمانی شکل گرفت که در ذهنم، چهرههایی را میدیدم که در میان شاخ و برگها گم یا پنهان شدهاند؛ گویی مرز میان 'دیدن' و 'شناختن' مخدوش شده است.»
وی در ادامه افزود: «طی حدود چهار سال، با طراحیهای متعدد و جستوجو در رنگ و فرم، به تدریج مجموعهای شکل گرفت که نمایانگر این مواجهه مبهم با چهرهها و نشانهها بود.»
در ارتباط با تعداد و ابعاد آثار نیز چنین عنوان شد که ۱۴ تابلو در ابعاد عمدتاً بزرگ، برای این نمایشگاه انتخاب شده است. وطینی دلیل این انتخاب را چنین شرح داد: «ابعاد بزرگ به من این امکان را میداد که فضای محصور میان شاخ و برگها را بهگونهای خلق کنم که مخاطب نیز در آن غوطهور شود.»
درباره انتخاب عنوان «بر مدار ایهام» هم توضیح داد: «این عنوان اشارهای است به حرکت مداوم نگاه بین معناهای چندگانهی هر تصویر؛ چهرههایی که هم هستند و هم نیستند، حضور دارند اما در دل انبوهی از شاخ و برگها ناپیدا میشوند. این بازی با ایهام، جوهره اصلی مجموعه است و دعوتی به تأمل در چیزهایی که در نگاه اول شاید ساده یا بیمعنا بهنظر برسند.»
وی در پاسخ به سوالی درباره سبک و تکنیک اجرایی آثار گفت: «این مجموعه در سبک اکسپرسیونیسم انتزاعی و با رویکردی کاملاً شخصی اجرا شده است. استفاده از رنگ روغن روی بوم و قلمگذاریهای لایهلایه، فضایی میسازد که هم واقعی و هم استعاری به نظر برسد؛ فضایی که هم شاعرانه است و هم اندکی ناآرام.»
در بخش دیگری از این گفتوگو، به تأثیرات فکری و مکتب هنری او نیز پرداخته شد. وطینی در اینباره چنین اظهار داشت: «در این مجموعه، تحت تأثیر نگاههای فلسفی به مفاهیم 'رویت' و 'پنهانبودگی' بودهام. از نظر بصری نیز، طبیعت ایرانی و بهویژه درختان بیبرگ زمستانی، که در ذهنم همیشه حامل معنا و نشانه بودهاند، الهامبخش من بودهاند.»
مسیر آغاز این جستجو نیز از دل سکوتها و خلوتهای طولانی شکل گرفته است. به گفته او: «تصویر ذهنی چهرهها در لابهلای شاخهها و برگها در ذهنم نقش میبست. مواجهه با طبیعت و یادآوری چهرههای فراموششده و تمایل به دیدن دوبارهشان، این سفر را آغاز کرد.»
وطینی در بخش پایانی گفتوگو، در پاسخ به اینکه آیا این جستجو به پایان رسیده، چنین بیان داشت: «خیر. این جستجو هنوز در جریان است. هر اثر، یک ایستگاه موقت است؛ نه مقصد. هنوز سوالهای زیادی هست، چهرههای زیادی که باید دوباره دید و معناهایی که باید کشف شوند.»
او همچنین اظهار امیدواری کرد که مخاطبان این نمایشگاه در میان شاخهها، برگها و چهرههای ناپیدا، حسی از کشف، شک و تأمل را تجربه کنند و هر کس پرسشهای خود را از دل آثار بیرون بکشد.
نمایشگاه «بر مدار ایهام» تا ۲۶ اردیبهشتماه در گالری بزم برپا خواهد بود.