موزه Gagosian، نمایشگاه Silver Screen را ارائه می‌کند، نمایشگاهی از سه نقاشی اولیه Andy Warhol از سال 1963، که توسط Jessica Beck، سابقاً از موزه Andy Warhol، پیتسبورگ، برای گالری سازماندهی شده است.

به گزارش گالری آنلاین، شصت سال پیش، در تابستان 1963، Warhol هم به عنوان نقاش و هم فیلمساز فکر می کرد. این زمانی بود که او اولین دوربین خود را دریافت کرد (یک Bolex شانزده میلی متری که بعداً برای تست های صفحه نمایش، پرتره های سینمایی دوستان و "سوپراستارها" استفاده کرد) و نقاشی هایش شروع به بازتاب تکرار نوارهای فیلم کردند.

در همان زمان، Warhol در آتش‌خانه‌ای سابق در Upper East Side کار می‌کرد و در نهایت شاعر Gerard Malanga را استخدام کرد تا برخی از مهم‌ترین نقاشی‌های اولیه‌اش با صفحه ابریشم، Disasters، Silver Elvis و Silver Liz را تکمیل کند.

در سال 1963، Scull به Warhol سفارش داد تا پرتره او را بکشد. او را به غرفه‌های عکاسی در خیابان چهل و دوم برد، جایی که Scull نقش ستاره‌ای در حال رشد را بازی می‌کرد. پرتره Scull تعداد 36 بار از نوارهای متحرک عکس او ساخته شده است. نقاشی کمتر دیده شده Warhol از Scull در نقره، فرد اجتماعی را به نمادی از صفحه نقره ای هالیوود تبدیل می کند، لحن ناهموار تصاویر آن باز هم نشان دهنده سوسو زدن یک حلقه سلولوئیدی است (Scull نیز یکی از سوژه های اولیه آزمایش های صفحه بود).

در نهایت، در فاجعه ماهی تن، Warhol روی دو زن تمرکز می‌کند که به دلیل غیرقابل‌ معنا بودن مرگ‌شان ناشی از قوطی‌های ماهی تن آلوده معروف شده‌اند. در یازده نقاشی برگرفته از همین منبع، Warhol از مقاله ای در نیوزویک در سال 1963 استفاده کرد که عکس های قربانیان را با یک تیتر تلخ ترکیب می کرد. به عنوان بخشی از مجموعه مرگ و فاجعه، این آثار در مورد تأثیر بی حس کننده تصاویر وحشتناک در رسانه ها اظهار نظر می کنند. با این حال، فاجعه ماهی تن غیرمعمول است زیرا عنوان مقاله و چهره‌های زنان به‌طور برجسته نشان داده می‌شود و کار را به یک داستان خاص گره می‌زند و در عین حال اشتراکات مردم عادی را که در مواقع بحران یا مرگ در معرض دید عموم قرار می‌گیرند، برجسته می‌کند. در هر سه اثری که در پاریس به نمایش درآمده اند، Warhol دیدگاهی لایه ای از تعهد و خطرات شهرت ارائه می دهد.