گالری‌‌های هنری ایست اند (East End) در دهه قبل بیش از اینكه خریداران را به خود جلب كنند، پذیرای اشخاصی بودند كه تنها برای تماشای آثار می‌آمدند، و به ندرت مشتری‌‌هایی نظیر مجموعه‌داران حرفه‌ای داشتند. آنچه در همپتون فروخته می‌شود طبق گفته یكی از گالری داران منطقه «هنر درجه دو برای خانه دوم» خوانده می‌شود. خیلی از آنها معتقدند در چند سال گذشته وضعیت به شكل قابل توجهی تغییر كرده، اما هنوز هم اغلب كسانی كه برای خرید‌آثار هنری به این مكان می‌آیند در جای دیگری ساكن هستند.

گالری داران عوامل مختلفی را دلیل این تغییرات می‌دانند. جذابیت‌‌های همپتون به وسیله پوشش وسیع رسانه‌‌ها از اتفاقات برجسته و خاصی مثل چوگان، نمایش اسب‌‌ها و جشنواره فیلم افزایش می‌یابد و نسل جدیدی از خریداران هنری بالقوه را جذب می‌كند.گالری‌‌های تخصصی مكان‌‌های فروش خود را افزایش دادند و مشتری‌هایی از سراسر كشور و حتی خارج از كشور پیدا كردند. اما مهم‌ترین عامل، شمار رو به افزایش ساكنان است.

ثروت‌هایی كه از طریق بازار پرتلاطم سهام به دست آمد چاشنی انفجار در بازار مسكن شد و صد‌ها خانه جدید با دیوار‌های خالی بر جای ماند. اطراف این خانه‌ها را حیاط‌هایی پوشانده است كه محل مناسبی برای استفاده از مجسمه‌ها به وجود آورده و گالری‌ها به منظور برابر كردن عرضه هنری با تقاضا، افزایش پیدا كردند.

یكی از معتبرترین افراد بازار هنری منطقه، مری لیبراتر، به تغییرات و ورود سرمایه به بازار اشاره می‌كند كه سال گذشته فهرستی از 52 مكانی كه آثار هنری در آنها به نمایش گذاشته می‌شد تهیه كرده است. او گالری خود به نام كلیتون لیبراتر را به همراه برادرزاده‌اش، سلست پادیلا اداره می‌كند. این گالری از سال 1961 در بازار هنری فعالیت می‌كند و آثار هنرمندان معروف و همین‌طور هنرمندان كمتر شناخته‌شده را به فروش می‌رساند.

خانم لیبراتر در سن 88 سالگی بیش از 57 سال سابقه در تجارت آثار هنری و مدیریت گالری دارد. او می‌گوید فراز و نشیب‌های زیادی دیده؛ ضمن اینكه اشاره می‌كند چند سال گذشته استثنائاً بسیار خوب بوده اند.او با داشتن ذخیره ای از آثار هنرمندان معروف قرن بیستم مانند ارنست لاوسن، و جرج بیلوس ، ویلیام گلاكنز و جرج لوكس، در بین گالری‌داران منطقه استثنا به حساب می‌آید. این آثار توسط گالری در نیویورك به نمایش گذاشته شده بود. او می‌گوید فروش این مجموعه آثار راضی كننده بود. طراحی‌ها و آثار آبرنگ از 1000 دلار به بالا و آثار رنگ روغن تا 50 هزار دلار فروخته شدند.

گالری والاس اختصاصاً در زمینه نقاشی‌های لانگ‌آیلند شرقی مربوط به سال‌های 1840 تا 1940 كار می‌كند. تری والاس، مالك این گالری كار خود را با مجموعه‌ای كه در طول بیش از دو دهه جمع كرده بود شروع كرد. بعد از اینكه مدت‌ها در نیویورك با مشتریان خصوصی و دلالان هنری كار كرد، گالری خودش را در سال 1996 در همپتون شرقی به راه انداخت.

از این گفته او، «ما در دوره ای به سر می‌بریم كه مدام در حال رشد است»، متوجه می‌شویم كه تمركز او بر روی گسترش بازار نقاشی‌های تاریخی از مناظر شهری در حال زوال است كه توسط هنرمندانی چون چیلد هسام، خانواده موران، تایل كلاب و دیگر هم عصرانشان خلق شده اند.البته او می‌داند كسانی كه پیش از او این قبیل آثار را به فروش می‌رساندند موفق نشده‌اند، اما معتقد است كه دیگر وقت آن رسیده است. خوش بینی والاس با ورود هنرمندان جوان وال‌استریتی به ایست اند شروع شد كه بیش از 70 درصد فروش او را شامل می‌شود.

او بر روی مشتریانی تمركز كرده است كه به تأثیر تاریخ منطقه بر روی هنرمندانی كه منظره كار می‌كنند علاقه‌مندند. قیمت‌های گالری او از حدود 3 هزار دلار برای كار‌های كوچك از هنرمندان كمتر شناخته شده شروع می‌شود و تا 50 هزار دلار برای كار‌های رنگ روغن می‌رسد. فروش میانگین در حدود 10 هزار تا 20 هزار دلار است. در اولین تابستان 120 نقاشی فروخت. او می‌گوید از موفقیتش در بازار خرده فروشی بسیار غافلگیر شد؛ اما اشاره می‌كند كه بازار بسیار گسترش پیدا كرده است. گالری او نیز همانند دیگر همكارانش تمامی‌سال باز است. او می‌گوید سال گذشته زمستان بهتری نسبت به تابستان داشت.

تقاضای رو به افزایش آثار هنری آكادمیك توسط گالری گرینینگ در خیابان بِی پاسخ داده می‌شود. لورا گرینینگ، صاحب گالری می‌گوید: نزدیك بودن به تئاتر خیابان بِی باعث شده افراد بیشتری از گالری او دیدن كنند.خانم گرینینگ قبلاً در بازار سهام تحلیل‌گر بوده، اما وال‌استریت را به منظور پیگیری آموزش هنر‌های زیبا ترك كرد. گالری او آثار هنرمندانی را كه خودش آنها را «استادان جدید» می‌نامد به نمایش می‌گذارد كه با بعضی از آنها طی دوره تحصیل در ایتالیا آشنا شده. خیلی از نقاشی‌های آنها به قیمت هزار تا پانزده هزار دلار خریداری می‌شود. علی رغم سابقه خانم گرینینگ در بازار سهام، او به هنر به عنوان یك سرمایه گذاری نگاه نمی‌كند. تأكید او بر روی «كیفیت آثار قدیمی» است كه به نظرش تنها استاندارد عینی برای قضاوت هنر است. او معتقد است بقیه استاندارد‌ها همگی ذهنی هستند.

روش او كه تأكید می‌كند اعتماد خریدار به سلیقه و شهرت گالری داران مهم ترین عامل در موفقیت بازار است، توسط بقیه گالری داران مورد تأیید قرار گرفته. در هر حال احساس می‌شود كه نسل جدید مجموعه‌داران علاقه مند به آثاری هستند كه ارزش خود را حفظ می‌كنند و مورد تقدیر و تحسین قرار می‌گیرند.

روت ورد به همراه شریكش، جنت لر، از 25 سال پیش گالری ورد را اداره می‌كند؛ گالری‌ای كه در همپتون شرقی واقع شده و در اصل تركیبی از آثار نقاشان و مجسمه سازان مشهور و هنرمندان كمتر شناخته شده را عرضه می‌كرد، اما الان بیشترین توجه را به نام‌های معروف دارد.بسیاری از مشتریان خانم ورد مجموعه داران معروفی هستند كه برای سرمایه گذاری دست به خرید آثار هنری می‌زنند و اروپاییانی كه هر ساله تابستان از آن‌جا دیدن می‌كنند. طبق گفته‌های خانم ورد، آنها نام‌های بیشتر شناخته شده ای مثل پیكاسو، دكونینگ، جكسن پالك و دیگر هنرمندان مدرن را می‌پسندند. او می‌گوید: برای من فروختن یك اثر 100 هزار دلاری بسیار آسان تر از اثر 5 هزار دلاری است، زیرا قانع كردن مردم به اینكه اثر 5 هزار دلاری واقعاً آن‌قدر ارزش دارد كار سخت تری است.

آرلن باجس، یك گالری دار دیگر می‌گوید كلمه سرمایه گذاری را بیشتر از اینكه به كار ببرد، شنیده است. خانم باجس گالری‌اش را در سال 1994 به نام خودش افتتاح كرد. قبل از آن گالری بنتون را در ساوتهامپتون به مدت هشت سال اداره می‌كرد، اما متوجه شد كه بیشتر مشتری‌ها در منطقه همپتون شرقی هستند گالری از فرم نخستین خود، یعنی نمایشگاه‌های گروهی بزرگ به سمت برنامه‌های گروه‌های كوچك و نمایشگاه‌های انفرادی هنرمندان آبستره منطقه حركت كرد. خانم باجس معتقد است با وجود نگرانی‌هایی كه در مورد ارزش سرمایه‌گذاری‌های انجام شده بر روی آثار هنری وجود دارد، نسل جوان مجموعه‌داران كه بین 30 تا 40 سال قرار دارند، علاقه بیشتری به ریسك كردن دارند.

گالری الن بنسون سی و پنجمین فصل كاری خود را زیر نظر دختر خانم بنسون، كیمبرلی گاف، پشت سر می‌گذارد. با اینكه گالری كاملاً متحول شده و از نو ساخته شده، اما سنت برگزاری نمایشگاه‌های منتخب آثار در ماه مه تا سپتامبر را حفظ كرده است. این نمایشگاه‌ها شامل سرامیك، جواهرات و آثار هنری قبایل مختلف از هنرمندان داخلی و خارجی می‌شود. قیمت‌ها از 20 دلار برای تكه‌های كوچك جواهر تا 50 هزار دلار برای مجسمه‌های بزرگ متغیر است و هر كسی می‌تواند چیزی مناسب برای خرید پیدا كند. آرنی لیزان كه به همراه همسر خود، الیزابت تاپس گالری «لیزان تاپس» را اداره می‌كند، می‌گوید: ما مشتریان مسنی داریم كه به هنر عشق می‌ورزند و مجموعه داران واقعی هستند، اما از طرف دیگر مشتریان جوان تری نیز داریم كه خانه می‌سازند و می‌خواهند دیوار‌های آن را تزیین كنند.

او و همسرش برای چنین مشتریانی بیشتر نقش فروشنده را بازی می‌كنند تا مشاور هنری، كه از خانه‌ها بازدید و كار‌های مناسب برای فضا‌های مختلف خانه را پیشنهاد می‌كنند. اما آنها تنها با مشتریان نیویوركی سروكار ندارند. آقای لیزان می‌گوید گالری طی فصل تابستان بازدید كنندگان بسیاری از خارج شهر جلب می‌كند؛ از نقاطی به دوری ایتالیا و انگلستان.

آنها نمایشگاه‌های دو یا سه نفره با آثاری به قیمت‌هایی از 2 تا 50 هزار دلار برگزار می‌كنند. آقای لیزان می‌گوید اغلب فروش آنها در بازه قیمتی 5 تا 15 هزار دلار است، اما آثار زیادی در قیمت‌های 40 تا 50 هزار دلار نیز فروخته‌اند.

گالری فیندلی منهتن كه در سال 1871 به راه افتاده است، شعبه ای در ایست اند دارد. طبق گفته مدیر شعبه، جیمز بورینك، گالری 10 ماه از سال باز خواهد بود. او می‌گوید ایست اند بازاری همیشگی است و خیلی از مشتریانشان در آن‌جا خانه دارند. آثار نقاشان امپرسیونیست فرانسوی و آمریكایی كه از 2 هزار دلار شروع می‌شود و به میلیون دلار می‌رسد، در این گالری نمایش داده می‌شود.

تعدادی از فروشندگان آثار هنری معتقدند مراكز خرید مشتریان طی چند سال گذشته بسیار گوناگون شده است. اما مشتریان، گالری‌های همپتون را به عنوان مركز تجارت هنری حرفه ای و جدی قبول كرده اند؛ به‌ویژه گالری‌هایی كه بر بازاری خاص تمركز می‌كنند.

منبع:فرهنگستان هنر

هلن هریسون
ترجمه آذین شریعتی