به گزارش گالری آنلاین به نقل از اتود ، فابیانو ماراکاچیو یک هنرمند ایتالیاییْ آرژانتینی است متولد سال 1963، او را بیشتر با پــِــیْــنـتنت هایش می شناسند، در اثار او که خودش ان ها را نقاشی می خواند رگه هایی از ترکیب بندی های رنگی جکسون پولاک، بازی با اشیا اماده و حاضر مارسل دوشان، اثار تعریف شده تحت شمول پاپ ارتِ اندی وارهول، بدن های متلاشی شده فرانسیس بیکن و لوسین فروید را به وضوح می توان مشاهده کرد، او البته در اثارش تا مرزهای نوعی مجسمه سازی هم پیش می رود، برخی پیکره های انسانی او، مخاطب را به یاد بدن های سیال اومبرتو بوچونی می اندازد.

در اثار فابیانو ماراکاچیو نوعی فبریکشن هم دیده می شود، او نقاشی را می سازد و عملا از لایه های رنگ نوعی بافت سازنده ایجاد می کند و از همبندی این لایه ها اثر را به اتمام می رساند، اثار او بعضا در قامت اینستالیشن به نمایش در می ایند و بعضی وقت ها حالت یک گرافیتی به خود می گیرد.

اشیا روزمره یا برخی از اندام های بدن انسان در اثار فابیانو ماراکاچیو دچار بحران فراپاشی شده اند، نوعی برون ریزی مشمئز کننده در اثار او مشهود است. گویی بدن ها یا اشیا برابر انفجاری خرد کننده سازه تثبیت کننده خود را از دست داده و به مُـلـغَـمه ای از محیط پیرامون تبدیل شده اند، انگار هر شی و هر بدنی صرفا در مرزهای خود محاط نمی شود و می تواند با محیط پیرامونِ نزدیکِ خود درامیزد.

اگر بخواهیم به نوشتار بعدی معمارانه دهیم هم باید یاداوری کنم او پروژه های مشترکی با همکاری گـِـرِگ لین به انجام رسانده است.