آثار هنرمندان بی‌نظیر این مملکت در انبارها می‌پوسد
به گزارش گالری آنلاین به نقل از ایسنا ، معاون صنایع دستی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری در مراسم رونمایی از دو تابلوی استاد فرشچیان گفت: جایی که ما حال خودمان را متوجه می‌شویم، فرشچیان مضامین گروهی را به موتیف و نمادهای جمعی را به اسطوره تبدیل می‌کند. وی خالق متن‌های بزرگ عصر ماست. متن‌هایی که به دلیل تکثیر فراوان‌شان به اسطوره - متن تبدیل شده‌اند.
بسیاری منتظرند استاد اثری تازه بیافریند تا آن را با بیان خویش در بوم‌های چوبی یا فلزی، نساجی یا سنگی، کاغذی یا مجازی بازتولید و تکثیر کنند. آثاری مانند عصر عاشورا و ضامن آهو در زمره تکثیر یافته‌ترین آثار نقاشی در عصر تاریخ هستند.
با زایش هر اثر فرشچیان، بی‌شک هزاران اثر دیگر آفریده می‌شود و یک جریان، یک رود بزرگ شکل می‌گیرد. گویا او پیش از دیگران حادثه‌ها را می‌بیند و بهتر از همه حکایت می‌کند. این استادِ اسطوره‌ساز، خود به اسطوره تبدیل شده است. زیرا فرشچیان خودش موضوع نقاشی و شعر گردیده و بارها روایتش تکثیر شده است. در دنیا و دوران فقر و خشکسالی اسطوره‌ها که به سرگشتگی جوانان انجامیده است، وی الگوی هنر در معنای گسترده آن است.
فرشچیان حاصل جمع مانی، کمال‌الدین بهزاد، سلطان محمد تبریزی و علیرضا عباسی است.
وی کلانتر مکتب نوین نگارگری و سند پویایی و شکوفایی هنرهای ایرانی در دوره معاصر است. او به نقاشی قابلیت بی‌پایانی بخشیده است، چنانچه رنگ‌هایش غزل می‌خوانند و قلم‌گیرها حماسه می‌سرایند.
عارفان آن را آیینه‌ای صاف می‌بینند و عاشقان روایت دل مهجور خویش می‌پندارند، هنرمندان سرمشقی بی‌نظیر تصور می‌کنند و تجار آن را گنجی بی‌بدیل می‌خوانند. منتقدان اثرش را نقد نمی‌کنند، بلکه با اثرش نقد می‌شوند. سنگی برای اندازه‌گیری‌اش نیست، سنگ‌ها را با آن اندازه خواهند گرفت.
این شخصیت نازنین و فرهیخته پیر و مرشدی که کشورهای همسایه غبطه داشتنش را می‌خورند و برایش پیشنهاداتی داشتن، چند خواهش نه برای خودش برای بلکه برای فرهنگ و هنر جامعه دارد، خواهش‌هایی که اگر از هر کشوری کرده بود تا به حال محقق می‌شد.
او با بیان اینکه به دو مورد مهم از خواهش‌های استاد فرشچیان بسنده می‌کند گفت: نخست راه‌اندازی دانشگاه هنرهای ایرانی برای حفظ هویت فرهنگی جامعه که متاسفانه بیش از یک دهه در پیچ و خم بروکراسی گیر کرده است.
نامورمطلق دومین خواهش را یک موزه بزرگ برای صنایع‌دستی دانست و گفت: متاسفانه همان موزه کوچکش در کاخ سعدآباد نیز در دولت پیشین تعطیل شد و هنوز احیا نشده است و آثار هنرمندان بی‌نظیر این مملکت در انبارها می‌پوسد.