مجموعه‌های الکس وادلتون که توسط هوش مصنوعی خلق شده است، روایت بصری سورئال را با این پرسش را مطرح می‌کند که اگر تأثیرگذارترین چهره‌های تاریخ به گوشی‌های هوشمند متصل می‌شدند، مسیر بشریت را تغییر می‌دادند یا خیر.

به گزارش گالری آنلاین، What Could Have Been که با DALL·E ساخته شده است، شخصیت‌های نمادینی از جمله آلبرت انیشتین، مارتین لوتر کینگ، مادر ترزا، عیسی، مرلین مونرو و دیگران را به تصویر می‌کشد که همگی در اواخر شب با درخشش گوشی‌های هوشمندشان متحیر می‌شوند. در حالی که کلود مونه در حین پیمایش در میان فید بی پایان تصاویر فیلتر شده به توانایی های هنری خود شک می کند و شکسپیر افکار خود را به جای صحنه نمایش به توییتر می برد، هنرمند از ما می خواهد تا به این فکر کنیم که چقدر از زندگی خود را صرف خیره شدن به یک مستطیل سیاه کوچک می کنیم. چگونه می توان زمان را بهتر صرف کرد؟

هنرمند استرالیایی الکس وادلتون از تصاویر ایجاد شده با هوش مصنوعی استفاده می کند تا چهره های تاریخی را به تصویر بکشد که به طور خاصی به صفحه نمایش خود خیره شده اند و سؤالاتی را در مورد تأثیر درگیری مداوم صفحه نمایش بر زندگی روزمره ما ایجاد می کند. استرالیایی ها به طور متوسط روزی 5.5 ساعت را با تلفن های خود سپری می کنند و در سطح جهانی، ما هر روز نزدیک به 4 ساعت را به خیره شدن به این صفحه نمایش ها اختصاص می دهیم. با توجه به اینکه بخش قابل توجهی از زندگی بیداری ما می تواند توسط این دستگاه ها جذب شود، وادلتون از مخاطبان خود دعوت می کند تا در مورد استفاده های جایگزین بالقوه برای این زمان فکر کنند. او می‌پرسد: آیا اگر کسانی مانند آلبرت انیشتین یا مادر ترزا به شاهکارهای چشمگیر خود دست می‌یافتند اگر آنها نیز مجذوب درخشش دیجیتال می‌شدند؟ او می اندیشد که آیا دسترسی نامحدود به تمام اطلاعات اینترنت واقعاً ما را به جلو می برد؟