کاوه نجفیان اکوسیستمی از کشتی‌های بزرگ تولید شده توسط هوش مصنوعی را به تصویر می‌کشد که در دریا رها شده‌اند.

به گزارش گالری آنلاین، کاوه نجفیان در پروژه پرتره های سرگردان: The Megaship Diaries مجموعه ای از کشتی های سورئال را ارائه می دهد که به دلیل بالا آمدن سطح دریا در آینده نزدیک، بدون اسکله می‌مانند و به اکوسیستم های شناور و بسته تبدیل شده اند که هر کدام ویژگی های متمایز خود را دارند.

از مراکز نوآوری آینده‌نگر گرفته تا مزارع عمودی بدون خاک، این کشتی‌های بزرگ سرگردان نماد دوران در حال تکامل آینده ما هستند. آنها که بنادر اصلی خود را به دلیل افزایش جزر و مد از دست داده اند، سفری بی پایان را آغاز می کنند و روح تسلیم ناپذیر بشریت، انگیزه او برای پیشرفت می‌شود و جذابیت افق های ناشناخته را تجسم می بخشد.

این پروژه تجسمی است از شهرسازی عمودی که یک کلان شهر شناور عجیب و غریب را در برابر پس‌زمینه وسیع اقیانوس ایجاد می‌کند. کاوه نجفیان Bob را به‌عنوان مجموعه‌ای پر جنب و جوش از کانتینرها تصور می‌کند که مجموعه‌ای از دفاتر کوچک، میکروآپارتمان‌های شیک و بوتیک‌های نامتعارف را در خود جای داده است.

در همین حال، «سو» نشان‌دهنده آینده بیهوده فناوری است و دارای توربین‌های بادی در حال چرخش است که از نیروی نسیم‌های اقیانوس برای تبدیل کشتی به یک بوم مواج از هنرهای اکو استفاده می‌کنند. او در داخل بدنه، محصولات پیشرفته فناوری تولید می کند و به عنوان یک انکوباتور شناور برای نوآوری عمل می کند.