یک فضای گالری در شهر باستانی نانتو، شنژن بخشی از مجموعه موزه هومولوژی را تشکیل میدهد.

به گزارش گالری آنلاین، این سازه رویکردی گذرا را در بر می‌گیرد و معماری آن منعکس‌کننده سرزندگی شهری است که با افزوده‌های موقت و تکه‌تکه‌شده سازگار است. نمای مشبک فلزی سبک و نیمه شفاف، مانند حجابی مه آلود، مرز داخل و خارج را به زیبایی محو می کند و ابهام و نظم، باز بودن و بسته شدن، جامد و خالی را در بر می گیرد. این تغییرات در حال تحول در طول روز آشکار می‌شوند و زمینه پویایی آن را با تجربه فضایی متنوع و پر جنب و جوش در داخل و خارج منعکس می‌کنند.

زمانی که منطقه ای متراکم و فشرده در ضلع شمالی شهر بود، سایتی که بین دو اقامتگاه قرار داشت در طول زمان دائماً بازسازی شد و منجر به زیبایی شناسی متمایزی از هرج و مرج و سرزندگی شد. ساخت خودمختار و خود به خود در روستای شهری منجر به یک چیدمان فضایی محدود و انسداد بصری در معماری شده است. اکنون، شامل سه قطعه ملکی متمایز است که از اقامتگاه های خصوصی به یک مالکیت عمومی تبدیل می شوند. این تغییر یک واکنش طراحی پیشگیرانه برای ارتباط با فضاهای عمومی اطراف را تحریک می کند.

در سطح خیابان، حجم معماری TAO از پوسته فلزی بیرونی ظریف خارج می‌شود و فضایی چندوجهی ایجاد می‌کند که ساختمان را با خیابان ترکیب می‌کند و در عین حال تنوع دهکده شهری را منعکس می‌کند. یک خیابان عمودی، که بین حجم ها و پوست مشبک شکل گرفته است، دسترسی پر پیچ و خم به گالری ها و یک تراس پشت بام را فراهم می کند و چشم اندازهای مختلفی از شهر را ارائه می دهد. هنگامی که از شهر مشاهده می شود، چهره های متحرکی که در پشت نمای مه آلود قدم می زنند نیز طبیعتی پویا به ساختمان القا می کنند.